تعداد نشریات | 26 |
تعداد شمارهها | 373 |
تعداد مقالات | 3,302 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,893,956 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,350,269 |
راﺑﻄﻪ ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻣﺎن ﺑﺎ اﻫﻤﺎلﮐﺎری ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در بین دانشآموزان دوره متوسطه دوم | ||
روان شناسی مدرسه و آموزشگاه | ||
مقاله 11، دوره 9، شماره 3، مهر 1399، صفحه 181-198 اصل مقاله (198.09 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22098/jsp.2020.1071 | ||
نویسندگان | ||
غلامرضا گل محمدنژاد بهرامی* 1؛ بهبود یاریقلی2؛ سولماز مدبرقشلاق3 | ||
1استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان | ||
2دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان | ||
3کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان | ||
چکیده | ||
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودتنظیمی و مدیریت زمان با اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان دوره دوم متوسطه انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان مشغول به تحصیل دولتی و غیردولتی شهر بناب در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ تعداد ۳۶۳۵ نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۴۶ نفر از آنها با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای اهمالکاری تحصیلی سولمون وراثبلوم، پرسشنامه خودتنظیمی در یادگیری بوفاردو همکاران و پرسشنامه مدیریت زمان ترومن و هارتلی استفاده گردید. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین مدیریت زمان با اهمالکاری تحصیلی رابطه منفی و معنیداری وجود دارد (01/0>P). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که در مؤلفههای خودتنظیمی تنها مؤلفهی شناختی به عنوان یک پیش بین معنادار میتواند اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی نماید و ضرایب رگرسیون مؤلفهی فراشناختی معنادار نبود. همچنین نتایج نشان داد که در بین مؤلفههای مدیریت زمان تنها مؤلفهی برنامهریزی بلندمدت به عنوان یک پیش بین معنادار میتواند اهمالکاری را پیشبینی کند و ضریب رگرسیون مؤلفهی برنامهریزی کوتاهمدت معنادار نبود. بنابراین، در زمینهی اهمال کاری دانشآموزان، این دو متغیر بایستی مورد توجه قرار گیرد. | ||
کلیدواژهها | ||
خودتنظیمی؛ مدیریت زمان؛ اهمالکاری تحصیلی | ||
مراجع | ||
ابوالقاسمی، عباس، برزگر، سبحان و رستماوغلی، زهرا. (1393). اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانشآموزان دارای اختلال ریاضی. مجله ناتوانی های یادگیری، 4(2)، 21-6. پورکمالی، آرینا. (۱۳۹۲)، رابطه سبکهای اسناد و خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی. تمدنی، مجتبی. (۱۳۸۹)، اهمالکاری در دانشجویان. روانشناسی تحولی، روانشناسی ایرانی، ۲۴ (۶)،344-337. جوکار، بهرام.، دلاورپور، محمدآقا. (۱۳۸۶). رابطه تعللورزی آموزشی با اهداف پیشرفت. مجلهی اندیشههای نوین تربیتی، ۳ (۳و۴)، ۸۰-۶۱. چاری، مسعود حسین و دهقانی، یوسف. (۱۳۸۷)، پیشبینی میزان اهمالکاری تحصیلی بر اساس راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری. پژوهش در نظامهای آموزشی، ۲(۱۴)، ۶۳-۷۳. سواری، کریم و نوری، علی. (۱۳۹۳)، مقایسه مهارت مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت دانشآموزان با عملکرد تحصیلی بالا و پایین. فصلنامه روانشناسی تربیتی، ۱۰(۳۱)، صص۱۰۹ -۱۲۴. صبحی قراملکی، ناصر.، حاجلو، نادر.، بابایی،کریم. (۱۳۹۳)، اثربخشی آموزش مهارتهای مدیریت زمان بر اهمالکاری دانشآموزان. فصلنامه روشها و مدلهای روانشناسی، ۴(۱۵)، ۱۰۱-۹۱. عسکری فیروزجایی، فاطمه. (۱۳۹۴)، پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس خودنظمدهی تحصیلی دانشآموزان. دومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی سروش حکمت مرتضوی، مؤسسه آموزش عالی مهر اروند، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار. عیوضی، خدیجه. (۱۳۹۱)، اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر مدیریت استرس، مدیریت زمان و خودکارآمدی در دانشآموزان دبیرستانهای دخترانه شهر هیر. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه محقق اردبیلی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. فتحی جهرمی، شهره. (۱۳۹۱)، راﺑﻄﻪ ﮐﻤﺎلﮔﺮاﯾﯽ و ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ ﺑﺎ اﻫﻤﺎلﮐﺎری داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮕﺎه دوﻟﺘﯽ ﺟﻬﺮم. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت. ﮐﺪﯾﻮر، ﭘﺮوﯾﻦ. (۱۳۸۰)، ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی، ﺧﻮدﮔﺮداﻧﯽ و ﻫﻮش در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ درﺳﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان به ﻣﻨﻈـﻮر اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺑﺮای ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺑﻬﯿﻨﻪ. تهران: ﭘﮋوﻫﺸﮑﺪه ﺗﻌﻠﯿﻢ و تربیت. گزیدری، ابراهیم.، غلامعلی لواسانی، مسعود.، اژهای، جواد. (۱۳۹۴)، رابطهی هویت تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمالکاری تحصیلی در میان دانشآموزان. مجله روانشناسی۷۶، ۱۹(۴)،62-46. گلستانی بخت، طاهره و شکری، مهناز. (۱۳۹۲)، راﺑﻄﻪ ﺗﻌﻠﻞورزی (اﻫﻤﺎلﮐﺎری) ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺑﺎورﻫﺎی ﻓﺮاﺷﻨﺎﺧﺘﯽ. دو ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﻋﻠﻤﯽ ـ ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ۲(۳)، ۸۹ -۱۰۰. مرادی، ندا؛ حاجی یخچالی، علیرضا و مروتی، ذکرالله. (۱۳۹۴)، راﺑﻄﻪ ﻋﻠﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻣﺎن و ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ادراک ﺷﺪه ﺑﺎ ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽﮔﺮی ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ و ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﭼﻤﺮان اﻫﻮاز. دستاوردهای روانشناختی، ۱(۲۲)، ۲۲۶-۲۰۹. ﻣﻄﯿﻌﯽ، حورا؛ ﺣﯿﺪری، محمود و ﺻﺎدﻗﯽ، منصوره السادات. (۱۳۹۱)، ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ اﻫﻤﺎلﮐﺎری ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎی ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ در داﻧﺶآﻣﻮزان ﭘﺎﯾﻪی اول دﺑﯿﺮﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان. ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ روانﺷﻨﺎﺳﯽ تربیتی، ۸(۲۴)، ۵۰ - ۷۲. میزانی، شهرزاد. (۱۳۹۳)، راﺑﻄﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎی رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ و ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺑﺎ اﻫﻤﺎلﮐﺎری ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. ناصری، اعظم. (۱۳۹۱)، رابطه کمالگرایی و خودتنظیمی با عملکرد ریاضی در دانشآموزان دوره متوسطه شهر شیراز. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد واحد مرودشت دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. ﻧﺮﻳﻤﺎﻧﻲ، محمد؛ محمداﻣﻴﻨﻲ، زرار؛ ﻋﺎدل، زاهد و اﺑﻮاﻟﻘﺎﺳﻤﻲ، عباس. (۱۳۹۴)، ﻣﻘﺎﻳﺴﻪی اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ آﻣﻮزش راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﻳﺎدﮔﻴﺮی ﺧﻮدﺗﻨﻈﻴﻤﻲ و ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺰش ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ داﻧﺶآﻣﻮزان اﻫﻤﺎلﻛﺎر. مجله روانشناسی مدرسه،۴(۱)،155-139. نیکبخت، الهام؛ عبدخدایی، محمدسعید و حسن آبادی، حسین. (1393)، اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر افزایش انگیزش تحصیلی و کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان. پژوهشهای روانشناسی بالینی و مشاوره.، دانشگاه فردوسی مشهد3(2)، 81-۹۴. ولیزاده، زهرا؛ احدی، حسن؛ حیدری، محمود؛ مظاهری، محمدمهدی و کجباف، محمدباقر (1393). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان براساس عوامل شناختی، هیجانی، انگیزشی و جنسیت. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی. 15(3)، 100-92. هاشمی، لادن. (۱۳۹۱)، بررسی رابطه علّی کمالگرایی و اهمالکاری تحصیلی با واسطهگری خودتنظیمی انگیزشی، شناختی و فراشناختی. پایان نامه دکتری، دانشگاه شیراز. Abolghasemi, A., Barzegar, S., & Rostamoghli, Z. (2015). The effectiveness of self-regulation learning training on academic motivation and self-efficacy of students with mathematics disorder. Journal of Learning Disabilities, 4(2), 6-21. Akcoltekin, A. (2015). High school students' time management skills in relation to research anxiety. Educational Research and Reviews, 10(16), 2241. Basharpoor, S., & Ahmadi, SH. (2020). Predicting the tendency towards high-risk behaviors based on moral disengagement with the mediating role of difficulties in emotion regulation: A Structural Equation Modeling. Journal of Research in Psychopathology, 1(1), 32-39. Bembenutty, H. (2011). Meaningful and maladaptive homework practices: The role of self-efficacy and self-regulation. Journal of Advanced educational, 22(3), 448-473. Burnam, A., Komarraju, M., Hamel, R., & Nadler, D. R. (2014). Do adaptive perfectionism and self-determined motivation reduce educational procrastination? Learning and Individual Differences, 36, 165-172. Cyril, A. V. (2014). Time Management and Academic Achievement of Higher Secondary Students. i-Manager's Journal on School Educational Technology, 10(3), 38. Grunschel, C., Patrzek, J., & Fries, S. (2013). Exploring different types of educational delayers: A latent profile analysis. Learning and Individual Differences, 23, 225-233. Howell, A. J., & Watson, D. C. (2007). Procrastination: Associations with achievement goal orientation and learning strategies. Personality and Individual Differences, 43(1), 167-178. Min, Sung-Ho.(2014). An Investigation of Preservice Teachers' Perceptions of Locus of Control, Self-Regulation, and Motivation in Online Learning. Original Research Article. Pro-Quest LLC, Ph.D. Dissertation, University of Northern Colorado. Computers & Education, 77, 125-133. Ocak, G., & Boyraz, S. (2016). Examination of the Relation between Educational Procrastination and Time Management Skills of Undergraduate Students in Terms of Some Variables. Journal of Education and Training Studies, 4(5), 76-84. Ramdass, D., & Zimmerman, B. J. (2011). Developing self-regulation skills: The important role of homework. Journal of advanced educational, 22(2), 194-218. Senécal, C., Koestner, R., & Vallerand, R. J. (1995). Self-regulation and academic procrastination. The Journal of Social Psychology, 135(5), 607-619. Shih, S. S. (2017). Factors related to Taiwanese adolescents' educational procrastination, time management, and perfectionism. The Journal of Educational Research, 110(4), 415-424. Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). Educational procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of counseling psychology, 31(4), 503. Steel, P. (2007). The nature of procrastination: a meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure, Psychological Bulletin, 133(1), 65-94. Van Eerde, W. (2003). A meta-analytically derived nomological network of procrastination. Personality and individual differences, 35(6), 1401-1418. Wolters, C. A. (2003). Understanding procrastination from a self-regulated learning perspective. Journal of Educational Psychology, 95(1), 179-187.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,912 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,304 |