آمار

تعداد نشریات30
تعداد شماره‌ها437
تعداد مقالات3,835
تعداد مشاهده مقاله6,343,898
تعداد دریافت فایل اصل مقاله4,259,727
طیب نیا, سیدهادی, پایدار, ابوذ, پورجوپاری, مرضیه. (1403). تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1(3), 59-77. doi: 10.22098/gsd.2025.16629.1078
سیدهادی طیب نیا; ابوذ پایدار; مرضیه پورجوپاری. "تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان". سامانه مدیریت نشریات علمی, 1, 3, 1403, 59-77. doi: 10.22098/gsd.2025.16629.1078
طیب نیا, سیدهادی, پایدار, ابوذ, پورجوپاری, مرضیه. (1403). 'تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان', سامانه مدیریت نشریات علمی, 1(3), pp. 59-77. doi: 10.22098/gsd.2025.16629.1078
طیب نیا, سیدهادی, پایدار, ابوذ, پورجوپاری, مرضیه. تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1403; 1(3): 59-77. doi: 10.22098/gsd.2025.16629.1078

تحلیلی بر اثرات بوم گردی بر توانمندی نواحی روستایی مطالعه موردی: شهرستان کرمان

جغرافیا و توسعه فضایی
دوره 1، شماره 3، آبان 1403، صفحه 59-77    اصل مقاله (949.87 K)
نوع مقاله: مقاله مستخرج از رساله دکتری
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22098/gsd.2025.16629.1078
نویسندگان
سیدهادی طیب نیا* ؛ ابوذ پایدار؛ مرضیه پورجوپاری
گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
چکیده
این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته و از نوع پژوهش‌های کاربردی است. برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز، از مطالعات اسنادی و روش پیمایشی استفاده شده ، نهایتاً به کمک نرم‌افزار PLS Smart به تجزیه و تحلیل داده‌ها پرداخته شد. طبق مطالعات صورت گرفته، از بین521 روستای دارای سکنه شهرستان کرمان،27 روستای گردشگرپذیر و دارای اقامتگاه‌های بوم‌گردی به عنوان جامعه آماری انتخاب شد. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده. بنابراین 380 پرسشنامه محقق ساخته با75 سوال تنظیم گردید که روایی آن به روش صوری و ساختاری آن در زمینه توانمند سازی اجتماعی و اقتصادی با ضریب 895/0 و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ با مقدار 853/0 تأیید شد.با توجه به فضای محدود برای انجام محاسبات ، سوالات در نرم افزار spss کامپیوت و به 24 مورد تقلیل یافت سپس به نرم افزار PLS Smart. انتقال داده شد نتایج بدست آمده از انجام پژوهش نشان داد که میزان تاثیر توانمند سازی اجتماعی جهت توسعه بوم گردی با بار عاملی 755/0 و مقدار t (تی) 298/14 و میزان اثر پذیری آن 426/0 و برازش کلی آن که رقم 482/0 را نشان می دهد در رتبه دوم بعد از توانمند سازی اقتصادی با بار عاملی 928/0 و مقدار t(تی) 019/52 و میزان اثر پذیری آن 524/0 قرار می گیرد به عبارتی توسعه بوم گردی توانسته است در دو بعد توانمند سازی اقتصادی و اجتماعی موثر واقع افتد
کلیدواژه‌ها
توانمندسازی؛ بوم‌گردی؛ نواحی روستایی؛ کرمان
مراجع
  1. شکوهی، مهدی و یزدان پناه، مسعود. (1398). تأثیر توانمندسازی بر حمایت ساکنان از توسعه گردشگری منطقه گردشگری کمردوغ. برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 23 (103)، 151-168.
  2. ترنج، حسنعلی، و گودرزی، سهیلا. (1398). فناوری اطلاعات و گردشگری. تهران: نشر عصر زندگی.
  3. محمودی، صدیقه. (1401). ظرفیت‌های بوم‌گردی دریایی در جزیره قشم. مجله علوم زیست‌محیطی و دانش جغرافیا، 4(2)، 31-44.
  4. قلی پور، محمدرضا؛ چراغعلی، محمود رضا و ثنایی پور، هادی. (1400). طراحی مدل مفهومی توسعه کارآفرینی در بخش بوم‌گردی با رویکرد رفاه اجتماعی به روش داده بنیاد. نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 13(2)، 253-271.
  5. محسنین، شهریار و اسفیدانی، محمدرحیم. (1393). معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی به کمک نرم‌افزار Smart-PLS:   آموزشی و کاربردی. تهران: نشر موسسه کتاب مهربان،.
  6. صفری، رضا و حبیب پور، کرم (1388). راهنمای جامع کاربرد SPSS در تحقیقات پیمایشی (تحلیل داده‌های کمی). تهران: انتشارات لویه.
  7. سجادی، حامد و قاضی‌زاده، علی. (1397). اقامتگاه‌های بوم گردی از مفهوم تا اجرا، کرمان: انتشارات کرمان شناسی.
  8. شرح مشخصات و ضوابط ساخت، بهره برداری و درجه‌بندی اقامتگاه‌های بوم گردی کشور. (1393). معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری.
  9. روشنعلی، محمد و ریاحی، وحید. (1396). نقش بوم گردی در توسعه مناطق روستایی دهستان پنجراه. فصلنامه فضای گردشگری، 7(25)، 65-51.
  10. Aditya, R., Jaya, P., & zudin, A. (2022). The role of ecotourism in developing local communities in Indonesia. Journal of Ecotourism, 23(1):1-18. DOI:10.1080/14724049.2022.2117368
  11. Boley, B. B., McGehee, N. G., Perdue, R. R., & Long, P. (2014). Empowerment and resident attitudes toward tourism: Strengthening the theoretical foundation through a Weberian lens. Annals of Tourism Research, 49, 33-50. DOI:10.1016/j.annals.2014.08.005
  12. Description of specifications and criteria for the construction, operation and grading of ecotourism residences in the country. (2013). Vice President of Tourism Organization of Cultural Heritage, Handicrafts and Tourism. [In Persian].
  13. Huang, Ch-Ch., Yung-Kuan, Ch., & Ming, Y. H. (2023). Preliminary Research on the Sustainable Determinants of Taiwanese Ecotourism with the International Standards. International Journal of Environmental Research and Public Health (IJERPH). 19(21), 14489. DOI:10.3390/ijerph192114489.
  14. Kushandajani, K. (2019). Social and Economic Empowerment for Village Women as a Strategy of Village Development. The Indonesian Journal of Planning and Development 4(1),1. https://doi.org/10.14710/ijpd.4.1.1-6
  15. Mahmoudi, S. (2021). Capacities of marine ecotourism in Qeshm Island. Journal of Environmental Sciences and Geography, 4(2), 31-44. [In Persian].
  16. Mohsenin, Sh., & Esfidani, M. R. (2013). Structural equations based on partial least squares approach with the help of Smart-PLS software: educational and practical. Tehran: published by Mehraban Kitab Institute, Tehran. [In Persian].
  17. Okech, N., Rosalyne. & P. Gumede, N. (2009). Developing Rural Tourism in South Africa: A Case of Women and Technology in Kwazulu – Natal. Horticulture, 18, 113-128.
  18. Qolipour, M. R., Chiragali, M. R., & Sanaipour, H. (2020). Designing a conceptual model of entrepreneurship development in the ecotourism sector with a social welfare approach using the foundation data method. New Attitudes in Human Geography, 13(2), 253-271. [In Persian].
  19. Roshan, A., M., & Riahi, V. (2016). The role of ecotourism in the development of rural areas of Panjrah village. Tourism Space Quarterly, 7(25), 51-65. [In Persian].
  20. Safari, R., & Habibpour, K. (2008). A comprehensive guide to using SPSS in survey research (quantitative data analysis). Tehran: Loya Publications. [In Persian].
  21. Sajadi, H., & Ghazizadeh, A. (2017). Eco-tourism residences from concept to implementation. Kerman: Kerman-e-Jezi Publications. [In Persian].
  22. Shokohi, M., & Yazdanpanah, M. (2018). The effect of empowerment on residents' support for tourism development in Kamerdogh tourism area. Planning and Space Planning, 23 (103), 151-168. [In Persian].
  23. Taranj, H. A., & Gudarzi, S. (2018). Information Technology and Tourism. Tehran: Asr Zendig Publishing House. [In Persian].
  24. Tiwari, G. (2022). Ecotourism Potential Benefits and Livelihood Improvement for Sustainable Development in Remote and Unidentified Areas of Central Chhattisgarh. Dickensian Journal, 22(6), 1794.
  25. Weaver, R. L. (2016). Social enterprise self-employment programs: A two-dimensional human capital investment strategy. Social Enterprise Journal, 12(1), 4-20. DOI:10.1108/SEJ-06-2015-0017
  26. Wondirad, A., Tolkach, D., & King, B., (2020). Stakeholder collaboration as a major factor for sustainable ecotourism development in developing countries. Tourism Management, https://doi.org/10.1016/j.tourman.2019.104024.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 208
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 143


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب